2000’lerin ortalarında, fiyatsız sinema ve müzik indirme furyası milenyum nesli ortasında süratle yayılırken, cümbüş sanayisi bu duruma karşı “You Wouldn’t Steal a Car” (Bir otomobil çalmazdınız) sloganıyla dikkat çeken bir anti-korsan kampanyası başlattı. Kampanyanın maksadı netti: Bir otomobilin ya da bir çantanın çalınması nasıl hataysa, internetten torrent siteleri aracılığıyla sinema ve müzik indirmenin de tıpkı biçimde bir hırsızlık cürmü olduğunu vurgulamak.
Ancak vakitle değişik bir gerçek ortaya çıktı. Cümbüş sanayisi, korsan içerikle çaba ederken, oburlarının telif haklarına ne kadar hürmet gösterdiği konusunda kendisi de sınıfta kalmıştı. Torrent kültürünün merkezinde yer alan TorrentFreak tarafından fark edilen bir ayrıntı, bu çelişkiyi gözler önüne serdi: Anti-korsan kampanyasının kamu spotunda kullanılan yazı tipi, lisanslı bir font değildi.
İlk bakışta kampanyada kullanılan font, ünlü grafik sanatkarı Just Van Rossum tarafından 1992 yılında tasarlanan ve telif hakkı muhafazası altında olan FF Confidential fontuna benziyordu. Uzun yıllar boyunca, birçok kişi bu kamu spotunda FF Confidential’ın kullanıldığını düşündü. Lakin ayrıntılı bir tahlil, gerçeğin farklı olduğunu ortaya çıkardı: Kullanılan font aslında XBAND Rough isimli bir yazı tipiydi.
XBAND Rough, FF Confidential’a para ödemek istemeyen kullanıcılar için tasarlanmış, onun tarzını taklit eden ve fiyatsız olarak dağıtılan bir fonttu. Diğer bir deyişle, bu font doğrudan bir tasarım korsanlığı ürünüydü. Yani, sinema ve müzik sanayisi, korsanlığa karşı bilinçlendirme hedefiyle hazırladığı reklamda, kendisi korsan bir font kullanmıştı.
Bu durum, cümbüş sanayisinin korsana karşı yürüttüğü çabanın ne kadar samimi olduğu sorusunu gündeme getiriyor. Kendi eserlerinin müsaadesiz kullanılmasına karşı çıkan bir bölümün, diğer sanatkarların emeklerini ihlal etmesi büyük bir ikiyüzlülük örneği olarak bedellendiriliyor.
Şimdi akıllara şu soru geliyor: Sanki yıllar boyunca sinema afişlerinde, albüm kapaklarında ve konser tanıtımlarında diğer hangi çalıntı yahut lisanssız malzemeler kullanıldı? Bu ironi, telif hakları konusunda herkesin eşit bir sorumluluk taşıması gerektiğini bir kere daha açık bir halde ortaya koyuyor.
