NASA ve Japonya’nın Toho Üniversitesi’nden bilim insanları, işbirliği içinde gerçekleştirdikleri kapsamlı bir çalışmada gezegenimiz Dünya’nın önümüzdeki bir milyar yıl boyunca sürecek yaşanabilirliğini modellemek için üstün bilgisayarların gücünden yararlandı. Bu dikkat cazip araştırma, hayatın Dünya üzerindeki varoluşunun bilimsel olarak öngörülen sonuna dair değerli bir vakit çizelgesi sunuyor.
Yapılan modellemelere nazaran, Dünya’daki ömrün kaçınılmaz sonu, dışsal ve temel bir faktör olan Güneş’in doğal evrimsel sürecinin bir sonucu olacak. Güneş, önümüzdeki milyarlarca yıl boyunca çekirdeğindeki nükleer tepkiler hızlandıkça, yaydığı güç ölçüsünü istikrarlı bir formda artırmaya devam edecek. Bu durum, gezegenimizi mevcut ömür hudutlarının çok daha ötesine taşıyacak. Bilimsel varsayımlar, Dünya’nın yüzey şartlarının, en dirençli mikroorganizmaların bile hayatta kalmasını imkansız hale getirecek kadar çok bir duruma gelmesinin yaklaşık bir milyar yıl süreceğini öngörüyor. Lakin, gezegenimizdeki hayat şartları, bu sonuncu sona ulaşılmadan çok daha erken bir tarihte gözle görülür halde kötüleşmeye başlayacak.
Önce Atmosfer yıkılmaya başlayacak
Güneş’in artan ısısı ve ağırlaşan radyasyonu karşısında, Dünya’nın atmosferi dramatik ve yıkıcı değişimlere maruz kalacak. Atmosferdeki yaşamsal değer taşıyan oksijen düzeyleri giderek düşecek, yüzey sıcaklıkları süratle yükselecek ve solunabilir hava kalitesi bariz biçimde bozulacak. İklim değişikliği ve Güneş radyasyonundaki artışa dair yapılan ileri seviye modellemeler, bu dönüşüm sürecinin ani bir felaketten fazla, yavaş ilerleyen lakin geri döndürülemez bir bozulma formunda tezahür edeceğini işaret ediyor.
Bu dönüşümün kimi erken ve küçük ölçekli belirtileri şimdiden bilim insanları tarafından gözlemlenmekte. Son yıllarda Güneş fırtınaları ve koronal kütle atımları üzere Güneş aktivitelerinde kayda kıymet bir artış yaşandı; hatta son 20 yılın en güçlü güneş fırtınası kaydedildi. Bu çeşit olaylar, Dünya’nın esirgeyici manyetik alanını etkilerken, atmosferin üst katmanlarındaki oksijen düzeylerinin azalmasına da katkıda bulunuyor. Bilim insanları, bu yeni müşahedeleri, uzun vadeli modellerde tanımlanan büyük ölçekli tesirlerin adeta küçük bir provası yahut yansıması olarak pahalandırıyor.
İklim değişikliği işleri daha da zorlaştırıyor
Ne yazık ki, doğal süreçlere ek olarak, insan kaynaklı iklim değişikliği de gezegenimiz üzerindeki baskıyı ve zorlukları artırıyor. Global ortalama sıcaklıkların beklenenden daha süratli yükselmesi ve kutup buzullarının evvelki iddialardan daha süratli erimesi üzere aktüel eğilimler, Dünya’daki hayat şartlarının milyar yıllık bir vakit diliminden çok daha kısa bir müddet içinde önemli biçimde zorlaşabileceğine dair kaygıları güçlendiriyor.
Araştırmacılar, böylesine uzun bir vakit çizelgesine karşın, geleceğe yönelik hazırlık ve adaptasyon stratejilerinin hayati ehemmiyetine dikkat çekiyor. Kimi bilim insanları ve mühendisler, kapalı döngü hayat takviye sistemleri yahut denetimli yapay ömür alanları üzere ileri teknolojilerin geliştirilmesinin, Dünya’daki hayatın ömrünü mümkün olduğunca uzatabileceğini öne sürüyor.
Elbette, sonuncu tahlilin gezegenimizin dışında aranması gerektiğini düşünenler de mevcut. NASA ve SpaceX üzere öncü kuruluşlar tarafından yürütülen Mars kolonileştirme misyonları üzere uzun vadeli uzay keşif ve yerleşim planları, Dünya yaşanmaz hale geldiğinde insanlığın varlığını sürdürmesini sağlayacak potansiyel stratejiler ortasında bilimsel olarak bedellendiriliyor.
