Okullarda kuşaklardır öğretilen kıta ayrımı bilgileri, yeni bir araştırmayla alt üst olabilir. Derby Üniversitesi’nden bilim insanlarının yaptığı çalışma, Avrupa ile Kuzey Amerika ortasındaki sonun, ders kitaplarında anlatıldığı kadar net olmadığını öne sürüyor. Araştırmanın merkezindeyse, Kuzey Atlantik’te yer alan İzlanda bulunuyor.
Bugüne kadar İzlanda, Kuzey Amerika ile Avrasya levhalarını birbirinden ayıran Orta Atlantik Sırtı üzerinde, başka bir volkanik ada olarak kabul ediliyordu. Lakin Dr. Jordan Phethean ve grubunun ortaya koyduğu yeni datalara nazaran, bu ayrım tam manasıyla tamamlanmış değil. Araştırmaya nazaran iki kıta, jeolojik olarak hala birbirine bağlı olabilir.
Bilim insanlarının dikkat çektiği bölge, Grönland, İzlanda ve Faroe Adaları ortasında uzanan bir yer biçimi: Grönland-İzlanda-Faroe Sırtı. Yapılan tahliller, bu sırtın hem Avrupa hem de Kuzey Amerika levhalarına ilişkin özellikler taşıdığını gösteriyor. Bu da İzlanda’nın yalnızca bir ada değil, iki kıta ortasında kalmış, tam olarak ayrılmamış bir geçiş bölgesi olabileceği manasına geliyor.
Araştırmada, deniz tabanındaki kabuk yapısının hem kıtasal hem de okyanusal izler taşıdığı belirtiliyor. Bu nedenle grup, bölgeyi “ROMP” olarak isimlendiriyor: Yani kıtasal özelliklerle şekillenmiş ancak okyanusal kabukla birleşmiş bir lav platosu.
Araştırma ayrıyeten, İzlanda ile Doğu Afrika’daki Afar bölgesi ortasında benzerlik kuruyor. Her iki bölge de etkin volkanik faaliyetlerin yaşandığı, yer kabuğunun ayrıldığı alanlar. Bu benzerlik, İzlanda’daki oluşumun da şimdi tamamlanmamış bir ayrılma sürecinin kesimi olabileceğini düşündürüyor.
Haritalar yine çizilebilir mi?
Araştırma tartışmalı olsa da, ortaya konan datalar ayrıntılı jeolojik ölçümler ve modellemelere dayanıyor. Dr. Phethean daha önce Kanada ile Grönland ortasında, deniz altında kalan ve İngiltere büyüklüğünde olduğu düşünülen kıtasal bir alan tespit ettiklerini de hatırlatıyor. Bu tıp bulgular, yeryüzü hallerinin günümüzde de dinamik olarak değişmeye devam ettiğini gösteriyor.
Eğer bu son datalar doğrulanırsa, Avrupa ile Kuzey Amerika’nın aslında hala jeolojik olarak birbirine bağlı olabileceği düşünülüyor. Bu da klasik “yedi kıta” modelinin yine kıymetlendirilmesine neden olabilir. Çünkü araştırma, bir bakıma Avrupa ve Kuzey Amerika’yı tek kıta olarak görüyor. Muhtemel bir revizyon, yalnızca ders kitaplarını değil, kıtaların nasıl tanımlandığına dair bilimsel anlayışı da etkileyecektir.
